یکی از اشکالات اساسی ما مردم اینه که همه چیز رو از دیدگاه خودمون میسنجیم و کاری به این نداریم که طرف مقابلمون در مورد اون موضوع مشخص چی فکر میکنه. مثلا در مورد همین اختلاس 3000 میلیارد تومانی، اکثر ملت وقتی در مورد اون با هم صحبت میکنن دائما میگن با این پول میشد مثلا فلان قدر شغل ایجاد کرد یا فلان تعداد جهیزیه برای دخترای فقیر خرید یا اینقدر زندانی مالی رو آزاد کرد و یا فلان تعداد آپارتمان ارزان قیمت تولید کرد و ... ولی هیچ کس خودشو جای حکومت نمیگذاره و از خودش نمیپرسه که با این 3000 میلیارد تومان مثلا چندتا بازداشتگاه کهریزک میشد ساخت و یا چندتا باطوم برای بسیجی ها میشد خرید تا مجبور نباشن با پایه صندلی و شیلنگ و سیم بوکسل ملتو کتک بزنن و یا چندتا لندکروز نیروی انتظامی میشد باهاش خرید تا از روی مردم رد بشن و ملتو له کنن و یا چند چماقدار اجاره ای میشد باهاش اجیر کرد یا میشد چندتا اسلحه کمری غیر سازمانی ماکاروف و وزو باهاش خرید و در اختیار لباس شخصیها گذاشت تا مردمو بکشن و بعد بگن کشته شده ها خودشون همدیگر رو کشتن چون گلوله استفاده شده مربوط به اسلحه سازمانی اونها نبوده ! و خلاصه کلی وسایل و ابزار سرکوب دیگه که با این 3000 میلیارد تومان میشد خرید.

پس ای دوستان و ای هموطنان عزیز بیاییم به مسائل تک بعدی نگاه نکنیم و همیشه سعی کنیم تمامی ابعاد یک ماجرا و قضیه رو بررسی کنیم تا در تصمیم گیریها دچار اشتباه نشویم و اگر به نتیجه دلخواه نرسیدیم کاسه چه کنم چه کنم بدست نگیریم و مایوس نشویم . مخلص کلام اینکه بیاییم همیشه واقع گرا باشیم.