من آگاهم٬ من از گشت هزاران ساله ی تاریخ٬

ز ایران و انیران٬ کاوه و ضحاک٬

در دل یادها دارم و آگاهم

من از شاپور ساسان٬ شاه ایران

کاو سزای قوم نافرمان تازی در کفش بگذاشت آگاهم

من از آن روزگار فتنه و آشوب

آن روز نگون بختی٬

که قومی گرسنه٬ نادان و سرگردان٬

چو توفانی به قلب تیسفون ناگاه تازیدند

همه گنجینه ها زیر و زبر کردند

تمام یادمان علم و دانش را بسوزیدند

درفش کاویانی٬ اعتبار و فخر ایرانی

به چنگ و ناخن و دندان بدریدند

و هر جایی گذر کردند٬ گرد مرگ پاشیدند

من آن یادگار ننگ و بیداد عرب

بر خویش می پیچم

آن گردان جان بر کف٬

ز خوزی و خراسانی٬ دلیر آذری٬ کرد و سپاهانی٬

گیل و بلوچ و دیلمی٬ اقوام ایرانی٬

سر تسلیم ناوردند بر مشتی بیابانی

و اینکه این منم یکتا٬

ایرانی ایرانی٬

فرزند هرمز خوزی و پیروز نهاوندی٬

هزاران ساله ی مانای تاریخم

که تا خورشید می تابد

و تا خون در رگ فرزند ایران گرم می جوشد٬

مرا مزدا اهورا از برای ملک ایران پاس می دارد