برادران لومیر در سال ۱۸۹۵ دوربین سینماتوگراف را اختراع کردند. هرچند نمی‌توان این دو برادر فرانسوی را یگانه افرادی دانست که به پیدایش هنر سینما کمک کردند، بطوریکه نمی‌توان قاطعانه از یک نفر به‌عنوان مخترع سینما نام برد. برادران لومیر خود ده‌ها فیلم کوتاه ساختند که همه آنها صرفاً از یک نما تشکیل می‌شد.

پس از لومیرها، ژرژ مه‌لیس باعث تکامل فن سینما شد. دیدگاه مه‌لیس نسبت به سینما یک دیدگاه تئاتری بود. او پرده‌های گوناگونی از نمایش را فیلمبرداری می‌کرد و سپس این پرده‌ها را به یکدیگر متصل می‌کرد. ژرژ مه‌لیس همچنین پدیدآورنده‌ فن تروکاژ در سینماست. پس از مه‌لیس، ادوین اس پورتر باعث تکامل بنیادین و ساختاری سینما شد. او با ساختن چند فیلم‌، سینما را به عنوان پدیده‌ای که امروزه می‌شناسیم معرفی کرد. سینمای پورتر دیگر ارتباطی به تئاتر نداشت، بلکه هنری مستقل و جدید بود. پورتر، پیشگام فن تدوین فیلم نیز می‌باشد. راهی که او در سینما آغاز کرد در نهایت به سینمای داستان‌گوی هالیوود منجر شد.

پیدایش سینما در ایران

در سال 1900 سینما توسط مظفرالدین‌شاه پس از سفر به فرانسه به ایران آورده شد و اولین فیلمبردار، میرزا ابراهیم خان عکاس‌باشی بود. اولین سالن نمایش فیلم نیز در سال 1283 در خیابان چراغ گاز توسط ابراهیم خان صحاف‌باشی افتتاح شد. اولین فیلمساز تحصیلکرده و حرفه‌ای، خان بابا معتضدی بود، که برای اولین‌بار فیلم خبری ساخت. معتضدی اولین لابراتوار ظهور فیلم را نیز در زیرزمین خانه‌اش دایر کرد.پس از ورود امکانات و ابزار تولید - به خصوص دوربین فیلمبرداری - آوانس اوگانیانس به همراه عده‌ای دیگر از دوستان خود نخستین پایه‌های سینمای ایران را بنا نهادند و با تشکیل گروهی در خیابان علاءالدوله (فردوسی کنونی) اقدام به تولید فیلم کردند.

نخستین فیلم سینمایی ناطق ایرانی دختر لر به کارگردانی اردشیر ایرانی و توسط عبدالحسین سپنتا در سال 1312 ساخته شد.21 شهریور ماه، روز ورود دستگاه سینماتوگراف و سرآغاز آشنایی ایرانی‌ها با پرده سینما به عنوان روز ملی سینما نامگذاری شده است .